Achter de foto: de creatieve atleetportretten van Brad Deel: Digital Photography Review

In de sportmediaruimte van de middelbare school maakt Brad Deel van Brad Deel Photography al jaren gedenkwaardige en inspirerende foto’s. Dat kan ik beamen. Op een dag schoot dankzij hem een ​​vlammende tennisbal over mijn telefoon en zal voor altijd in mijn gedachten blijven staan.

Unieke foto’s en opstellingen zouden ons immers moeten doen stoppen en zeggen: ‘Zoiets heb ik nog nooit eerder gezien!’ We namen contact op met Deel om in de elementen erachter te duiken en enkele van zijn andere verrassende foto’s die erop te vinden zijn zijn website.

Vraag: Het vlammende tennisbalportret is iconisch voor mij! Het deed precies wat je wilt dat een foto doet: het zorgde ervoor dat ik stopte met scrollen en vroeg: ‘Hoe hebben ze dat gedaan?’ Hoeveel mensen waren erbij betrokken om dat te realiseren, en wat voor soort logistieke hindernissen had je nodig om dat voor elkaar te krijgen?

Als ik een idee heb, zoals een tennisbal in brand steken, test ik het absoluut eerst thuis uit. Ik heb gewoon een klein gaatje geboord en een metalen staaf gebruikt om de bal op zijn plaats te houden. Ik heb toen een aansteker gebruikt om de tennisbal aan te steken – en hij wilde eerst niet echt branden. Ik heb toen wat lichtere vloeistof aan de bal toegevoegd om te zien of dat zou helpen. Het deed inderdaad deugd.

De bal zal geruime tijd branden, wat een uitstekende gelegenheid is om meerdere foto’s te maken. Wat het aantal betrokken mensen betreft, ben ik voor het grootste deel een eenmansband. Ik zal iedereen in de buurt vragen om te helpen, meestal een ouder, grootouder of broer of zus, zelfs een voogd als die beschikbaar is. Iedereen lijkt te popelen om te helpen in deze situaties.

Vraag: Hoe en waarom sportfotografie op de middelbare school?

De manier waarop ik begon was dronefotografie. Ik was waarschijnlijk een van de eerste gediplomeerde dronepiloten in het zuidwesten van Virginia en begon het gebied te fotograferen. Het is heel bergachtig, heel landelijk, heel mooi. Ik zou elk jaar kalenders verkopen en genoeg geld verdienen om een ​​camera te kopen.

Toen liet ik een dame contact opnemen terwijl haar zoon aan atletiek en voetbal deed. En de respons was behoorlijk overweldigend. Ik had een heer die een honkbalcompetitie in de Little League leidde, en hij zei dat hij genoeg had van dezelfde beelden, met een knuppel over de schouder. Ik besloot: ‘Ik ga je foto’s laten zien die je nog nooit eerder hebt gezien.’ Ik laat ze graag spelen. Laat ze doen wat ze doen. Ik wil proberen die kinderen een Nike- of Under Armour-shootstijl te geven. De ouders vinden het geweldig, de kinderen genieten ervan. En het is echt gelukt.

Vraag: Hoe krijg je buy-in van de studenten die je fotografeert? Twijfelen ze wel eens of springen ze er meteen in?

Deze atleten lijken te popelen om alles te proberen dat net een beetje afwijkt van de norm. Ik probeer elke atleet iets unieks te geven en hun persoonlijkheid naar voren te brengen.

Kinderen zien [my images] en ze vertrouwen me. Wat ik ook wil, ze zijn een spel. Zodra je ze dat beeld op de achterkant van je camera laat zien, heb je ze verslaafd. In het begin vroeg ik ze wat ze wilden doen. En dan zou ik zeggen: ‘Oké, kunnen we dit proberen? Kunnen we dat doen?’ Je zorgt ervoor dat ze zich op hun gemak voelen, dan duw je langzaam die envelop totdat je ze aan het eind hebt laten schreeuwen, schreeuwen, [you’re] water erop gooien, een bal in brand steken. Het is in het begin een geleidelijk proces om langzaam te introduceren [them] naar wat je wilt bereiken. Maar nu is het wat ik wil doen.

Foto: Brad Deel

Vraag: Stel dat geld en logistiek er niet bij betrokken waren. Wat zou je droomfotoshoot-opstelling zijn die je zou willen veroveren?

Ik ben altijd gefascineerd geweest door Romeinse architectuur, [so to me it would be] een fotoshoot hebben in het Romeinse Colosseum met moderne gladiatoren. Of het nu gaat om MMA-vechters, voetbal-, basketbal- of voetbalspelers – dat zou een droom zijn die uitkomt.