Achter de foto: Edwina Hay over het vastleggen van de terugkeer van The Hives naar NYC: Digital Photography Review

Edwina Hay fotografeert sinds eind jaren ’90 muziek in New York City en legt muzikanten vast in kleine doe-het-zelfruimtes, lofts in Bushwick en enorme podia in Manhattan. Haar werk is verschenen in publicaties als Rolling Stone, Brooklyn Vegan, Gothamist, The Village Voice en meer. Twee maanden geleden maakte ze epische shots van The Hives in Racket in Manhattan – de eerste show van de band in New York City na 11 jaar. Hier deelt ze haar tips om de energie van een liveshow vast te leggen.

Wanneer ben je begonnen met het fotograferen van concerten?

Ik nam een ​​wegwerpfilmcamera mee naar de Warped Tour in augustus 1998 en maakte er verschrikkelijke foto’s mee. Ik begon een paar weken later aan de universiteit, schreef me in voor een fotografiecursus en begon mijn 35 mm-filmreflexcamera mee te nemen naar locaties zonder fotokuilen, zoals Knitting Factory en Bowery Ballroom.

Later sloot ik me aan bij de schoolkrant en deed er een paar shows over, waardoor ik referenties kreeg voor mijn recensies. Ik had ook een vriend die een muziekzine uitgaf en me een extra pas voor foto’s zou geven en zo ging het eigenlijk gewoon.

Welke elementen zijn belangrijk om vast te leggen tijdens een live set?

De belangrijkste elementen voor mij zijn het vastleggen van de emotie van de muzikanten terwijl ze optreden en van de fans die ook in het publiek zitten. Ik hou ervan als mensen dansen en meezingen tijdens een show. Alles wat helpt om uit te leggen waarom een ​​show leuk was om bij te wonen of wat het onvergetelijk maakte.

The Hives treden op in Racked in New York City. Foto: Edwina Hay

Had deze specifieke locatie een fotokuil?

Racket had geen fotopit beschikbaar, wat ik van tevoren wist, dus ik zorgde ervoor dat ik er vroeg was. Als er geen fotopit is Ik probeer over het algemeen in het midden te staan ​​en mezelf iets links of rechts te positioneren van waar de microfoonstandaard is. Als ik die mogelijkheid niet heb, sta ik gewoon waar er een open plek is en probeer ik de mensen om me heen niet te storen.

Een vroege filmopname van The Hives die Hay in 2001 met een spiegelreflexcamera vastlegde. Foto: Edwina Hay

Wanneer was de laatste keer dat je The Hives had gefotografeerd? Hoe was deze keer anders?

De laatste keer dat ik The Hives fotografeerde, was in november 2001. Deze keer was heel anders, omdat ik toen een 35 mm-spiegelreflexcamera gebruikte en ik nog vrij groen was bij het fotograferen van concerten. Tegenwoordig heb ik geheugenkaarten met een hoge capaciteit en twee camerabody’s, zodat ik veel meer foto’s per show kan maken dan ik meer dan twintig jaar geleden ooit zou kunnen.

Vanuit hoeveel verschillende delen van de zaal fotografeerde je tijdens The Hives?

De Bowery Presents-galerij kwam uiteindelijk uit drie verschillende plaatsen in de zaal. Voor de show besloot ik dat ik me zou verplaatsen als een andere fotograaf in Los Angeles, Debi Del Grande, deed het. Toen ik aankwam en mijn fotopas ophaalde, kreeg ik te horen dat ik de hele show overal mocht fotograferen. Ik was zo verrast door die verklaring dat ik een beveiligingsmedewerker vroeg die buiten de VIP-ruimte stond en die bevestigde dat dit het beleid voor de nacht was.

Ik besloot om te beginnen door met twee vrienden op de grond in de menigte te gaan staan, ongeveer drie rijen mensen verwijderd van het podium als mijn eerste locatie. Ik zag een kopie van hun setlist van hun show in LA in een Instagram-galerij geplaatst door hun reisfotograaf Pooneh Ghana voor de date in New York, dus ik ging ervan uit dat ze die avond ook ongeveer 12 nummers zouden doen.

Ik besloot na zes nummers in hun set naar boven te gaan, omdat ik dacht dat dat ongeveer halverwege zou zijn tot het einde. Ik begon aan de achterkant van de bovenverdieping, maar vanaf die plek kreeg ik niets dat ik leuk vond, dus ging ik dichter naar voren, het podium links, en vroeg mensen of ik tussen hen in kon komen om ongeveer een halve minuut te schieten. nummer, wat mijn tweede plek was.

Ooit kreeg ik beelden van [Hives frontman] Howlin’ Pelle Almqvist klimmen en crowdsurfen op fans terwijl hij terugging naar het podium, ik dacht dat ik boven klaar was en keerde terug naar beneden naar de begane grond. Van daaruit ging ik naar de VIP-sectie die zich rechts op een verhoogd podium bevond en bleef daar tot hun set eindigde.

Het vangen van een goede jumpshot zoals deze vereist enige anticipatie en een beetje geluk. Foto: Edwina Hay

Hoe anticipeer je op piekmomenten tijdens de show? Helpt het opnemen van een band meer dan eens om te anticiperen wanneer er iets interessants kan gebeuren?

Bij deze show moet ik toegeven dat ik enorm veel geluk had om boven te zijn toen ik Howlin’ Pelle crowdsurfen betrapte en creëerde wat uiteindelijk mijn favoriete beeld van de avond werd. Mijn timing om naar boven te verhuizen was ongelooflijk gelukkig en ik denk niet dat ik ooit had kunnen voorzien dat hij op dat exacte moment aan die kant van de kamer zou springen. Ik stond toevallig boven hem terwijl ik boven was en gebruikte mijn camera met een 70-200 mm lens.

Omdat ik ze zo lang geleden live zag, dacht ik dat er veel beweging zou zijn door Pelle, maar ik wist het niet zeker omdat we nu allemaal ouder zijn. Maar toen sprong hij van de drumstijger tijdens het eerste nummer en ik wist meteen dat ik een Hives-show in klassieke stijl zou krijgen en dat ik me moest verplaatsen zoals ik eerder van plan was te doen.

Voor het beeld van de concertbezoeker die van het podium springt, het was haar verjaardag en nadat we allemaal ‘Happy Birthday’ hadden gezongen, gebaarde ze dat ze ging springen en wilde dat mensen ruimte voor haar maakten, dus ik probeerde haar te timen in het publiek springen.

Maak je over het algemeen een hele set als dat mogelijk is?

Absoluut! Als ik niet beperkt ben tot de eerste drie nummers, fotografeer ik zoveel als ik kan om verschillende momenten en hoeken te krijgen of experimenteer met filters, prisma’s, meervoudige belichting, langere sluitertijden, dat soort dingen. Ik zal ook proberen me te verplaatsen door naar boven te gaan, als ik daar mag zijn, om naast de band ook het publiek op het podium te krijgen. Als de locatie zegt dat ik alleen de eerste drie nummers uit de pit mag schieten en verder niets, dan berg ik mijn spullen na drie op en geniet ik als fan van de show en probeer ik niet te denken aan de momenten die ik mis. op het vastleggen van te veel.

Dit publiekslid gebaarde dat ze zich klaarmaakte om in de menigte te springen en Hay timede haar sluiter om de actie vast te leggen. Foto: Edwina Hay

Gebruikte je een flitser tijdens deze specifieke show? Als u geen flitser kunt gebruiken, met welke sluitertijden fotografeert u dan meestal?

Ik heb op deze show geen flits gebruikt, hoewel een paar andere aanwezige fotografen die van hen wel gebruikten. Ik heb over het algemeen de neiging om een ​​lage F-stop te gebruiken en mijn sluitertijd en ISO aan te passen vanuit een groot diafragma.

Het is eigenlijk wat ik jarenlang deed op doe-het-zelfshows met niet zo geweldige verlichting en het is mijn routine op dit moment: zoveel mogelijk natuurlijk licht binnenlaten en van daaruit andere instellingen aanpassen. Ik denk dat de langste sluitertijd die ik die nacht gebruikte 1/80 was en de hoogste 1/500. The Hives hadden een geweldige lichtregisseur, dus ik had niet de behoefte om mijn flitser te gebruiken bij deze show omdat de band behoorlijk goed verlicht was. In het verleden had ik de neiging om mijn flitser niet te gebruiken, tenzij ik vond dat het absoluut noodzakelijk was.

Welke tips zou je geven aan iemand die net begint met concertfotografie?

Zoek uit op welke locaties of plaatsen je zonder fotopas mag fotograferen en documenteer zoveel mogelijk onder die omstandigheden. Als er doe-het-zelfruimtes in uw stad zijn, maakt het die plaatsen niet uit of u foto’s maakt en zijn ze over het algemeen enthousiast om mensen hun shows te laten documenteren. Gebruik die optredens om te leren hoe je livemuziek kunt vastleggen en een online portfolio kunt maken dat je beheert. Niet elke foto die je maakt, zal geweldig zijn. Blijf je afbeeldingen proberen en bekritiseren, en je werk zal na verloop van tijd verbeteren.

Fotograaf Todd Owyoung heeft een website met antwoorden op de meest gestelde vragen over concertfotografie op ishootshows.com en ik zou echt willen dat zoiets bestond toen ik begon, aangezien alles wat ik moest weten gratis op één plek beschikbaar was.

Als iemand de tijd neemt om vragen te beantwoorden die je misschien hebt over concertfotografie, bedank hem of haar dan altijd voor je hulp.