Film Friday: HDR-tintypes fotograferen met een 120 mm f/1 HD-projectorlens: Digital Photography Review

Markus Hofstätter is een zelfbenoemde fotograaf, kunstenaar en alchemist wiens werk vaak de grenzen van analoge fotografie verlegt. Neem bijvoorbeeld zijn recente HDR-tintype-project, gemaakt met een grootformaat camera, een geconverteerde 120 mm f/1 HD-projectorlens en heel veel geduld. De resultaten zijn zowel visueel betoverend als technisch indrukwekkend. In onderstaande video krijg je een kort overzicht van het project.

We spraken met Markus om meer te weten te komen over zijn avonturen op het gebied van scheikundige experimenten, het herbestemmen van uitrusting en ouderwetse fotografiepraktijken. We praatten ook over de pijnpunten van dit project, namelijk de uitdagingen van het monteren en scherpstellen van zo’n enorme lens met zo’n flinterdunne scherptediepte. Markus deelde ook advies voor iedereen die graag zijn tenen in de zeer bevredigende wereld van tintype-fotografie wilde steken.

Vertel ons iets over je achtergrond in natte plaatfotografie. Wat trekt je eraan?

Ik ben voornamelijk een portretfotograaf en geniet erg van het natte plaatproces. Het vertraagt ​​mij en mijn onderwerp. Een typische portretsessie duurt ongeveer twee uur, waarbij we allebei de tijd nemen en ons concentreren op dat ene beeld dat we maken. (Ik ben momenteel bezig met mijn ‘Geïnspireerde’ serie, waar ik mensen vastleg die mij inspireren). Werken met mijn handen is ook iets wat ik erg leuk vind. Ik maak mijn eigen chemicaliën en ook repareer mijn eigen uitrusting.

Mijn analoge reis begon met mijn straatportret project, waar ik de wereld rondreisde om analoge portretten te maken van mensen die ik op straat ontmoette. Deze portretten heb ik vastgelegd met een (medium formaat) 645 Mamiya camera. Daarna stapte ik over op een (4×5) Linhof Master Technika voor straatportretten. Na de Linhof in bezit te hebben gehad en er veel mee te hebben geschoten, was het voor mij niet meer dan een logische stap om met het natte plaatproces te beginnen. En dit was een heel ander konijnenhol dan beginnen met film. Na ruim 8 jaar [shooting film], Ik voel me erg op mijn gemak bij het proces en heb veel kennis opgedaan. Maar met het natte plaatproces stop je nooit met leren. Ik vind het ook erg leuk om mijn workshops natte plaat te geven. En experimenteren is ook iets wat ik graag doe. Zoals in dit project.

Markus heeft voor dit project een oude projectorlens hergebruikt, die hij van eBay had gekocht. Foto: Markus Hofstätter

Vertel me iets over de Delta HD-6C ML-lens die je voor deze video hebt gebruikt. Waar werd het in zijn vorige leven voor gebruikt?

Deze lenzen werden gebruikt in oude CRT HD-projectoren. Ik heb eerder een soortgelijke gebruikt voor een zeer abstract portret op ultragroot formaat. In dit artikel, leg ik veel uit over deze lenzen en hun oorsprong. Ik toon ook datasheets en een projector van toen.

U vermeldt dat de lens brandgevaarlijk kan zijn. Waarom is dat?

Het was toeval dat ik een foto wilde maken van een soortgelijke lens buiten en zag hoe die het licht bundelt. Er ontstaat direct brand.

Is de Delta HD-6C ML de snelste lens waarmee je tintypes hebt gefotografeerd? En zijn er nog snellere?

Het is waarschijnlijk de snelste waarmee ik heb gewerkt. Ik kon geen datasheet vinden, dus heb ik alleen de f-stop gemeten. Ik heb op een rommelmarkt een snellere lens gezien, een 125mm f/0.8. Je kan het zien in mijn video hier om 00:40 – nog een monster.

Er is een keerzijde aan deze snelle lenzen. Ze hebben een flinterdunne punt waar het beeld scherp is. Daarom zien de afbeeldingen er erg zacht uit. Maar ik vind het leuk. Het heeft zijn eigen charme. Mijn favoriete lenzen zijn de Dallmeyer Petzval lenzen, die ik voornamelijk gebruik voor mijn portretten. Ik heb een 2b (ongeveer 220 mm f/3) en een 3b (290 mm f/3) – ik heb de hele geschiedenis hiervan behandeld in mijn ‘Geïnspireerde’ serie.

Tintype-fotografie vereist geduld en knowhow, vooral bij het fotograferen met een f/1-lens. Maar de resultaten kunnen fascinerend zijn. Naast het experimenteren met het medium geeft Marcus ook workshops. Foto: Markus Hofstätter

Had je al eens overwogen om een ​​HDR-tintype te maken? Wat inspireerde je om het met deze specifieke lens te proberen?

Het was meer een oplossing dan een overweging. Toen ik de scène opbouwde, dacht ik aan een prachtige bloem met gekke bokeh. De bloei van de bloem met zijn geel-witte kleur is een hele uitdaging. Waarom? Het natte plaatproces ziet alleen het blauwe lichtspectrum (ongeveer het bereik van 400 tot laag 500 nm), terwijl rood, geel en oranje als zwart worden geïnterpreteerd.

In het begin heb ik een langzamere ontwikkelaar geprobeerd en de ontwikkeling van de lichtpuntjes gestopt om de donkere plekken meer te laten ontwikkelen. Maar het contrast was te hoog, dus maakte ik verschillende platen, scande ze met mijn Scherm Cezanne 5000 scanneren voegde ze digitaal samen tot een HDR.

Als ik er nu aan terugdenk, was het een beter idee geweest om de donkere belichting op een metalen plaat te fotograferen en de lichtere op glas en de glasplaten boven de metalen plaat te plaatsen. Dat zou cool zijn geweest om te doen. Misschien ga ik dat in de toekomst eens proberen.

Leid me door je proces voor het monteren en stabiliseren van de lens op je camera. Het lijkt me ontzettend lastig!

Hahaha, dat is een goede vraag. Normaal gesproken maak ik zeer stabiele lensvattingen, van hout of ik 3D-print ze. Ik bouw er zelfs een paar voor andere analoge fotografen. Maar omdat ik al wist dat ik deze enorme lens niet permanent op mijn camera kon plaatsen, gebruikte ik mijn snelle en vuile oplossing: een ‘flens’ ontwerpen en printen die soepel aan de lens trekt met een grotere ring aan de onderkant. Op die manier kan ik hem dicht bij mijn camera brengen en de lichtlekken met ducttape repareren.

De lensvatting is misschien niet mooi, maar hij werkt. Foto: Markus Hofstätter

Voor deze camera had ik al een lens ondersteuning. Maar dat alleen zou het niet redden, dus deed ik maar een omgekeerd ‘Jenga-spel’ met plaathouders en andere dingen die rondslingerden om deze lens te stabiliseren. Om het op zijn plaats te houden heb ik gewoon een spanriem van mijn gebruikt zelfgemaakte fotocamera. Ik moest de camera vrij langzaam bewegen, maar het was een succes.

Welk advies zou je geven aan iemand die tintype fotografie wil proberen?

Volg een goede workshop. Vraag wat er in de workshop aan bod komt, zoals geschiedenis, chemicaliën, veiligheidsmaatregelen, camera-uitrusting, laboratoriumuitrusting, verwijdering van chemicaliën en natuurlijk het proces. En krijg ondersteuning na de workshop totdat je je eigen platen maakt. Koop ook een goed boek over het proces. Er is veel dat mis kan gaan als je niet weet wat je doet.

Maar als je weet hoe je met de chemicaliën moet werken en het proces op de juiste manier leert, is het heel lonend en mooi. Het maken van afbeeldingen met uw eigen handen is zeer zeldzaam in onze snel veranderende tijd. Het proces kan zeer onafhankelijk zijn. U kunt zelfs foto’s maken zonder stroom te gebruiken.

Bekijk voor meer werk van Markus Hofstätter het zijne bloggen En patroon.