Film Friday: Xpan ‘Triptych Tokyo’ legt de chaos van het stadsleven vast: Digital Photography Review

Hij was een fervent verslinder van fotografie en doka-technieken en wilde zijn nieuwe hobby graag omarmen en blijven leren. Altijd op zoek naar de volgende groeimogelijkheid, herinnert hij zich dat hij op een dag op het idee kwam om meerdere afbeeldingen te combineren tot een collage om één grotere afbeelding te maken.

Een nieuw project werd geboren: ‘Triptych Tokyo’, waarin Fukukawa een glimp van het stadsleven laat zien, maar herschikt als een puzzel met elementen die tussen de frames zweven – soms herhalende mensen, soms naast de tijd tegenover de geschiedenis – de energie die de chaos van het dagelijks leven vastlegt in Tokio.

Een zelfbenoemde ‘weekendfotograaf’, zijn werk is gedurfd en inventief en toch bedrieglijk eenvoudig op het eerste gezicht. DPreview nam onlangs contact op met Fukukawa om meer te weten te komen over zijn proces om drieluiken te maken met een Xpan-camera.

Opmerking: dit interview is uitgevoerd via Google Translate en voor de duidelijkheid bewerkt.

Hoe ben je op het idee gekomen om op deze manier met de Xpan te fotograferen? Zou kunnen vertel je ons waar, wanneer en hoe je er aan dacht? Wat was jouw inspiratie, hoe ben je begonnen?

Tot een jaar of vijf geleden maakte ik met mijn Xpan ‘normale’ panoramafoto’s.

Op een dag paste het uitzicht dat ik wilde vastleggen niet in de beeldhoek van de 45 mm-lens van deze camera, dus kwam ik op het idee om gesplitste opnamen te maken en deze later te combineren.

Op basis daarvan begon ik splitshots te maken. Als ik zonder aarzelen een Hasselblad SWC of een Xpan 30 mm-lens had kunnen kopen, had ik gewoon middelmatige ultragroothoekfoto’s gemaakt die we nu met onze iPhone-camera zouden kunnen maken. Ik had het geluk dat ik niet genoeg geld had.

Gingen je eerste pogingen zoals je had verwacht? Wat heb je geleerd door op deze manier te fotograferen?

Natuurlijk kreeg ik in het begin niet de resultaten die ik verwachtte. Zelfs nu ben ik nog niet veel opgeschoten.

Wanneer ik de negatieven die ik heb gemaakt samenvoeg, krijg ik vaak geen gevoel van continuïteit als een enkel landschap. De redenen hiervoor variëren van de manier waarop elk frame wordt bijgesneden tot de veranderende helderheid van elk frame (deze verscheen vaak op een bewolkte dag).

Het belangrijkste wat ik echter heb geleerd, is dat ik niet kan vertrouwen op het heldere kader in de zoeker van deze camera.

Kun je ons vertellen wat je leuk vindt aan Xpan en wat anders aanvoelt aan deze camera?

De Hasselblad Xpan is een van de weinige camera’s die volledig panoramische foto’s kan maken op 35mm film. Het is geen camera met alleen panorama’s en kan tijdens het fotograferen schakelen tussen panorama en normale breedte, wat erg handig is. Het is ook geschikt om mee te nemen [multiple] foto’s terwijl ik me bewust ben van de continuïteit van hoeken, omdat de automatische opwinding betekent dat ik mijn duim niet hoef te bewegen bij elke ontspanknop.

Hoe ben je begonnen met het maken van drieluiken? Wat bevalt je aan deze aanpak?

Ik vind het interessant als er drie verschillende momenten zijn in één landschap en drie verschillende perspectieven.

Ik geniet er het meest van als ik naar de ontwikkelde negatieven kijk. Ik ontwikkel de negatieven echter vaak lang nadat ze zijn gemaakt, dus ik vergeet vaak wat ik heb geschoten. Het is leuk om er met een frisse blik naar te kijken.

Wat is je advies voor anderen die met dit proces willen spelen?

Als mensen geïnteresseerd zijn in dit proces, hoop ik dat ze het leuk vinden om hun eigen camera’s te gebruiken, ongeacht de apparatuur die ze hebben. Of ze nu een Xpan hebben of iets anders.

[You don’t need to use an Xpan] want hoe meer mensen dit artikel lezen en een Xpan willen, hoe duurder mijn reserve-uitrusting wordt!